Pewnie po to jest życie
Żebyśmy się smutku na pamięć nauczyli
Ostatniego dnia przyjdzie stanąć przed komisją
A tam Bóg i śmierć surowo ocenią
I każdą lekkomyślność uśmiechu zaznaczą na czerwono

Uśmiechy powinniśmy ukrywać chociaż pod pozorem przygnębienia
Nie godzi się szczerzyć bałwochwalczo do szczęścia
Przecież raj odebrany i życie niebawem się skończy
Gdzie tu miejsce na nieroztropne śmichy-chichy

Nie tak zachowują się wygnańcy więc dobrze radzę
Czas zaprzyjaźnić się z pełzaniem
Kto ma włosy niech powyrywa jak najszybciej
Tylko skamlenie i droga poznaczona strzępami kolan
Są w pełni uzasadnione

Reszta to drwina i zwyczajna bezczelność
Więc nie ma się co dziwić że Bóg zacietrzewiony
Zemstę sądu ostatecznego nieustannie udoskonala

Nawigacja: Strona główna | Regulamin | FAQ | Propaganda | Linki | Kontakt | Szkółka wiersza | Forum dyskusyjne | Wiersze z dzisiejszego dnia | Wiersze od ostatniej wizyty | Najnowsze komentarze

• Ciągle mało
• X4
• Poezja
• Nie ma
• wiersz
• 21 tętno.
• Co słyszysz

• * * * (Mam już swoją wizję)
• posprzątaj ten wiersz / pisany do rąk własnych
• Life is true
• Spotkanie po latach...
• Cisza
• Biletów już nie ma
• Do Eda o przyjaźni